محفظه های پرینت سه بعدی

در مقاله “چگونه محفظه هایی را برای پرینت سه بعدی طراحی می کنید؟” قصد داریم بیاموزید که چگونه طراحی محفظه خود را برای پرینت سه بعدی بهینه کنید.

چاپ سه بعدی محفظه ها آزادی طراحی را فراهم می کند، به طراح اجازه می دهد نمونه اولیه یا قسمت نهایی را در چند ساعت چاپ کند و در مقایسه با روش های تولید سنتی بسیار ارزان تر است. محفظه های پرینت سه بعدی روش موثری برای تأیید فرم و تناسب ارائه می دهند و چندین ماده که می توانند برای چاپ محفظه ها استفاده شوند برای کاربردهای نهایی مناسب هستند.

ایمن سازی مجموعه های محفظه

اتصالات محکم، اتصالات به هم پیوسته، بست های رزوه ای و لولاهای زنده همگی گزینه های مناسبی برای اتصالات محفظه پرینت سه بعدی هستند. طراحی اتصالات محکم و فشار برای محفظه‌ای که نیازی به باز کردن مجدد ندارد، بسیار آسان‌تر است، زیرا اتصال لازم نیست در برابر سایش مقاوم باشد. برای نمونه های اولیه سریع، چسب ها روشی سریع و آسان برای بستن دائمی محفظه هستند.

طراحی محفظه های پرینت سه بعدی

طراحی محفظه برای پرینت سه بعدی معمولاً از 2 مرحله اصلی پیروی می کند :

برنامه ریزی محوطه و اندازه گیری اجزا

مدل سازی سه بعدی اجزای محفظه داخلی همراه با محفظه می تواند مفید باشد تا امکان بررسی آسان ترخیص و کمک به تعیین موقعیت های بهینه اجزا را فراهم کند.

طراحی سازه

در حالی که توصیه‌های تلورانس و ترخیص با توجه به فناوری چاپگر و کالیبراسیون متفاوت است، نکات زیر مجموعه‌ای از دستورالعمل‌های طراحی را برای استفاده ارائه می‌دهند:

ضخامت دیوار

حداقل ضخامت دیوار 2 میلی متر برای تمام دیوارهای محوطه توصیه می شود.

شعاع یا فیله را به گوشه ها اضافه کنید

شعاع یا فیله به کاهش غلظت تنش در گوشه ها و لبه ها کمک می کند .

وهمچنین چاپ سه بعدی قطعات را آسان تر می کند.

حتی یک شعاع کوچک می تواند تفاوت بزرگی ایجاد کند.

فاصله اجزاء 0.5 میلی متر در اطراف همه اجزای داخلی برای جبران اعوجاج، انقباض و تحمل چاپگر اجازه دهید.

دقت چاپگرهای سه بعدی که قادر به تولید قطعات هستند با توجه به تکنولوژی متفاوت است

سوراخ های خالی 0.25 میلی متر به قطر سوراخ های خالی پیچ و بست اضافه کنید.

برای حفره های ترخیص دقیق تر، سوراخ ها را پس از چاپ سوراخ کنید.

اگر می‌خواهید پیچ یا بست به بدنه وارد شود،

0.25 میلی‌متر از قطر سوراخ‌ها کم کنید.

برای طیف وسیعی از گزینه های اتصال دهنده ها به این مقاله مراجعه کنید.

فاصله پورت برای همه پورت ها یا دوشاخه ها، فاصله 2 میلی متری (هر طرف 1 میلی متر) مجاز است.

پورت ورودی را نیز می توان برای اتصال ایمن در جای خود فوق العاده چسباند.

اگر محفظه دارای قسمت های متعدد (پایه و درب) است، گیره ها، برش ها و لبه ها را اضافه کنید تا به مونتاژ/جداسازی و تراز کردن آن کمک کند. گنجاندن این ویژگی ها در طراحی بسیار ساده است و می تواند استحکام محفظه مونتاژ شده شما را تا حد زیادی افزایش دهد. عرض لگ ها باید حداقل 5 میلی متر باشد.

دنده‌ها و روکش‌ها

در حالی که دنده‌ها و روکش‌ها از ویژگی‌های طراحی حیاتی قالب‌گیری تزریقی هستند و برای چاپ سه بعدی ضروری نیستند، گنجاندن آن‌ها می‌تواند به کاهش و توزیع تنش‌ها در سراسر قطعه و بهبود صلبیت کمک کند. برای صرفه جویی در مصرف مواد، می توان دنده ها و پایه ها را به 75 تا 80 درصد ضخامت دیوار طراحی کرد.

شامل باس هایی در اطراف سوراخ ها در مکان هایی است که از اتصال دهنده های رزوه ای برای کاهش احتمال برآمدگی، اعوجاج و شکستگی احتمالی استفاده می شود. حداقل 1 قطر سوراخ برای ضخامت دیوار در اطراف سوراخ نقطه شروع خوبی است.

ضخامت دیوار یکنواخت اگر طراحی محوطه شما در نهایت قرار است قالب گیری تزریقی شود، به یاد داشته باشید که از ضخامت دیوار یکنواخت در طراحی خود استفاده کنید. برای فرآیند چاپ سه بعدی این روش طراحی خوبی است.

قوانین سرانگشتی

اگر محفظه تحت بارهایی قرار می گیرد، شامل میله ها، دنده ها و باس ها برای بهبود استحکام است.

حداقل ضخامت دیواره 2 میلی متر، تحمل 0.5 میلی متر در اطراف اجزای داخلی و ± 0.25 میلی متر برای سوراخ های خالی / گزش نقطه شروع خوبی هستند که باید هنگام طراحی یک محفظه پرینت سه بعدی در نظر بگیرید .

این مقاله از وبسایت Hubs می باشد که توسط ایکستروژن ترجمه شده است .